3. Nieuw Zeeland Busreis Zuidereiland 15 oktober - 20 oktober 2014

(Klik de groene links voor de Website

Route 5-daagse tour Zuidereiland

Woensdag 15 oktober

Het was vroeg opstaan om 06.30. Keurig om 07.30 reed de taxi voor met een dame uit Samoa. Zij was al 39 jaar in Nieuw Zeeland. En we kletsten honder-uit. Binnen 10 minuten bij de veerboot Kaitaki. Mooie naam. Het was prachtig en rustig weer. En ik had een luxer kaartje geboekt om met volle teugen te kunnen genieten nl. Premium Plus. Met ontbijt en WIFI, krantje en gratis darnk en zo. Super.

Dus dat beloofde veel, van de so called "one of the most beautiful ferry rides in the world".

Er is niets van gelogen, natuurlijk het weer was prachtig. Maar het was fenomenaal. Het binnen varen Queen Charlotte Sound, benam je de adem van bewondering.

Queen Charlotte Sound

Queen Charlotte Sound

Queen Charlotte Sound

De Sounds zien eruit als een rij bergruggen die boven de oceaan uitrijst, maar eigenlijk zijn het inhammen ('sounds') die door het water zijn overstroomt. Door de eeuwen heen is het niveau van de zee veranderd en zijn door bewegingen langs breuklijnen landmassa's gekanteld. Vervolgens is de zee overstroomd en is er een zeer grillige kustlijn ontstaan

Kaitaki in Haven Picton

Om ca. 11.30 Legde de Kaitaki aan in Picton, daar vertrok om 1 uur de InterCity bus naar Christchurch. Tijd genoeg om even rond te wandelen langs de haven en daar zag ik dat er ook watervliegtuigen lagen. Een begon te taxieën, maar helaas ik kon hem niet zien opstijgen.

Ook de busrit was een ware belevenis. Door de bergen en de wijngaarden ging het op weg naar Kaikoura, waar een stop was van zo'n 40 min.

Wijngaarden

Heerlijk in de zon met een biertje en genieten van het uitzicht op de bergen van Seaward Kaikoura Range, met de Manakau (2.608 m.) als hoogste punt.

Kaikoura 

Stille Zuidzee

Van Kaikoura nog 2,5 uurtjes rijden naar Christchurch, door het nog immer fascinerende landschap. Met groende heuvels en dalen en overal grazende schapen en koeien.

Keurig op tijd 18.15 in Christchurch, waar de wonden van de aardbeving van 4 jaar geleden nog duidelijk zijn te zien.

Ik had al een berichtje ontvangen of ik wilde melden hoelaat ik zou aankomen. Ik smste terug met m'n nieuw Zeelandse nummer ;-) en keurig stond de Landlord Allen me op de wachten om me naar het Airport Guesthouse te brengen.

Hapje eten bij de Thai, ook daar zette Allen me af en blog schrijven en dan bijtijds naar bed.

Voor de verandering maar de wekker een uurtje eerder dan vanmorgen. Om 05.30. Ja je moet vroeg opstaan als je wat wilt zien.

Morgen de 5-daagse tour langs veel hoogtepunten van het Zuidereiland.

Ik ga op weg naar Mount Cook en vandaar naar Queenstown.

Donderdag 16 oktober

De Landlady was ook vroeg opgestaan en had een fruitsalade en een kopje thee voor me gemaakt. Om 06.25 stond de taxi klaar die bracht me naar het Copthorne hotel waar ik werd opgehaald door de bus van Great Sights Coach.

Na nog meer reizigers te hebben opgehaald en ik weer eens kon zien hoe Christchurch verwoest is tijdens de aardbeving in 2010.

Ruim 85.000 man zijn aan het werk om alles weer op te bouwen, en volgens Allen, de Landlord, duurt dat nog wel 20 jaar. Er zijn ruim 8.500 woningen ven ca. 1.200 andere gebouwen verwoest of beschadigd.

Vandaag ging de reis naar Queenstown, door de Nieuw Zeelandse Alpen.

Een lange rit want pas om ca. 18.45 zouden we aankomen in Queenstown.

Het werd weer genieten en dat met volle teugen.

Je denkt de ene keer, ik ben in Oostenrijk, maar nee het lijkt toch op Zwitserland of is dit nu het Zwarte Woud, het Vierwoudstedenmeer.

NEE! het is Nieuw Zeeland!

Op weg naar het zuiden reden we door de heuvels van de Zuidelijke Alpen naar Geraldine, waar de eerste stop in dit mooie plaatsje in Zuid Canterbury. Telkens denk ik dat ik midden in een Western terecht ben gekomen, het straatbeeld met Postkantoor (1908) op de hoek en de winkels met hun luifels.

Goede Herder Lake Tekapo

Na de pauze ging het verder naar Failie en Lake Tekapo, waar een korte stop gemaakt werd om de kerk van de Goede Herder te bezoeken, door het raam een mooi uitzicht op Lake Tekapo.

Goede Herder Lake Tekapo

Maar we moesten verder, want Mount Cook stond op het programma.

Langs Lake Pukaki, zo blauw heb ik het water nog nooit gezien en de stuwdam MacKenzie Basin.

Aroaki/Mount Cook

Ook vandaag vertelde de chauffeur weer honderduit. Dan weer serieus, dan weer met die Nieuw Zeelandse humor. Onderweg wat lezen op m'n tablet, en naar buiten kijken. Heerlijk dat reizen met de bus.

Om ca. 13.00 uur arriveerde de bus in Mount Cook Village. Mount Cook of eigenlijk Aroaki/Mount Cook. De berg is heilig voor de Ngai Tahustam van het Zuidereiland en de Maori-legende wil dat de berg en de toppen er omheen werden gevormd toen een jongen genaamd Aoraki en zijn 3 broers uit de hemel afdaalden om Papatuanuka (Moeder Aarde) te bezoeken in een kano.

De kano kapseisde en toen de jongens naar de achterzijde van de boot gingen veranderden zij in steen. De naam Cook is natuurlijk van Captain James Cook. Hij

bracht in 1769, de hoofdeilanden in kaart en dat maakte de weg vrij voor zeehondenjagers en walvisvaarders.

Het is wonderbaarlijk dat de Aroaki/Mount Cook zo maar als het ware uit de grond oprijst, zoiets als de Puy de Dome in Frankrijk. Het is de hoogste berg, 3.754 meters van Nieuw Zeeland, er omheen liggen nog 14 bergtoppen met een hoogte van meer dan 3.000 meter en 5 grote ijsvelden , waarvan o.a. de Tasman Glacier. Met bewondering stond ik een tijd te kijken en genieten, van zoiets moois.

De rit ging verder langs Twizel, gebouwd voor de werkers aan de waterkrachtcentrale in de Upper Waitaki (bovenloop v.d. rivier) en Omarama, internationaal bekend voor hang-gliding. 
Op weg naar Tarras, vertelde John de chauffeur, een waar gebeurd verhaal over een schaap dat uit de kofferbak was gesprongen en een lange tijd in de Mountains geleefd had.
Normaal heeft een schaap ca. 4 á 5 kg wol, maar dit schaap had zo'n 27 kg aan wol. Hij kwam het dorpje Tarras binnen en de kinderen herkende het niet als schaap, daarom noemden ze het Shrek, deze Shrek werd een beroemdheid in Nieuw Zeeland en haalde de pers in Nederland toen hij in 2011 overleed.

Op de nationale TV werd hij geschoren en verlost van zijn vacht. Shrek verscheen in kinderboeken en trad regelmatig op voor goede kinderdoelen.

 Schotse Collie

 Schaap Shrek standbeeld

 Queenstown

Na deze story reden we door naar Queenstown, waar de grond het duurste is in Nieuw Zeeland en de eerste miljoenen villa's werden gebouwd. Queenstown is prachtig gelegen aan de noordoostkust van Lake Katapult, met op de achtergrond de bergketen Remariables . Decor in Lord of The Rings.

De dag eindigt met de regenboog in Queenstown.

Morgenochtend om 07.00 klaar staan voor het bezoek aan Milford Sound. Het beloofd weer een bijzondere dag te worden op de boot door deze Sound.

Vrijdag 17 oktober

Het gevoel dat je hier welkom bent, heb je al snel.

Als je , zoals ik ergens gaat eten. Dan krijg je meteen een fles water op tafel. Ook vragen ze waar kom je vandaan. En vandaag nadat ik verteld had dat ik morgen leisure-day had, kreeg ik meteen advies om iets te gaan doen en waar ik kon ontbijten.

SUPER!!

Enkele bekende Nieuw Zeelanders zijn Sir Edmund Hillary, hij beklom in 1947 Mount Cook en van hem kwam ik een verhaal tegen in de Quest over Sherpa's  en met Sherpa Tenzing hij beklom met hem als eerste in 1953 de Mount Everest.



Operazangeres Dame Kiri Te Kanawa.

Lord Rutherford was de eerste die een atoom splitste, Nieuw Zeeland is nu Atoomvrij en weigerde in 1985 zelfs Amerikaanse schepen met kernwapens aan boord. De Rainbow Warrior werd in hetzelfde jaar door Franse saboteurs in de haven van Auckland tot zinken gebracht na protesten tegen de atoomproeven van Frankrijk in de Stille Zuidzee.

En Ruimte wetenschapper Sir William Pickering.

Queenstown aan Lake Wakatipu

Na een rondje door Queenstown om ca. 40 Aziaten op te halen en enkele andere reizigers gingen we om ca. 07.30 op weg naar Milford Sound voor een boottocht door de Sound.

Zoals ik eerder vertelde over Queen Charlotte Sound ontstaan door kantelen van de bergruggen etc. zie woensdag 15 oktober. Is de Milford Sound een Fjord en ontstaan door smeltende gletsjers.

We reden door het prachtige Fiordland National Park naar Lake Te Anau.

Fiordland National Park

Een rit van zo'n 2 en een half uur. Maar ondanks het mindere weer, heb ik me geen ogenblik verveeld.







Na de Coffeebreak ging het op weg naar Milford Sound. 

Met onderweg een stop bij The Chasm, gevormd door water en stenen. 
Een door de rivier Cleddeau, na een val van 22 m., gevormde pothole, waar het kolkende water naar beneden stroomde. 


Ook in het ontstane bos prachtige varens, het nationaal symbool van Nieuw Zeeland.

Deze vriendelijke en nieuwsgierige Kea (bergpapagaai) kwam even kijken of er iets te eten was. Maar nee, overal bordjes don't feed the Kea!


Door de Homer Tunnel (bouwtijd 1935-1954), enkelbaans dus wachten voor het tijd aftellende stoplicht, gaat het verder door de haarspeldbochten en genietend van het uitzicht over Cleddau Valley richting Milford.

Aan boord van de Pride of Milford gaan we twee uurtjes over de Sound varen. 


Helaas was het erg bewolkt en een striemende regen geselde je, als je naar het buitendek ging.

Toch klaarde de lucht af en toe op en kregen we zo hier en daar wat te zien.

Zelfs een PINQUIN (in het midden onder het einde boomtak) was de rotsen opgeklauterd, en zorgde bijna voor een kapseizende boot omdat iedereen naar dezelfde kant liep. 
Nee hoor de kapitein legde de boot met de kop naar de pinquin en we bleven drijven.

Onder het genoot van een film over gestrande walvissen, die niet gered konden worden door de Maori reden we in vliegende vaart terug naar Queenstown. Al met al weer een dag vol belevenissen en ervaringen.

Met prachtige, woeste natuur.

De Bruschetta en Spaghetti Bolognese smaakte heerlijk en nu met een biertje blog gemaakt.

Soms gaan m'n gedachten sneller dan ik typen kan, zie ik af en toe als ik teruglees, maar het verhaal is vast wel duidelijk!?

Morgen ga ik ontbijten bij VUDO, op aanraden van de waitress en met de gondel hier naar toe.....!! Rustig dagje.

Zaterdag 18 oktober

Wat een heerlijke blik op de wekker....08.51 en ik werd pas wakker. En een naar later bleek een heerlijk ontbijtje in het vooruitzicht bij VODO. 

The Neville Brothers maakten er een song van. Ik kocht de CD op de Albert Cuyp, toen ik nieuwsgierig werd waar die muziek toch vandaan kwam, achter de kramen.

Na dat heerlijke ontbijt, met bacon, gebakken aardappelen en 2 eieren. Kop thee en verse jus. Maar eens in het stadje gaan kijken.

Langs het standbeeld van de eerste Europese Landverhuizer William Gilbert Rees. 

Hij stichtte in 1861 samen met zijn vrouw Francis de eerste gebouwen hier. In 1862 werd er goud gevonden en hij ontving $ 10.000 om zijn boerderij op te geven en vertrok naar Kawaru Falls.

T.S.S. Earnslaw

Aan het meer was een curiosamarkt en wat zie ik daar....op het meer aankomen varen.

Een STOOMBOOT, de Sint is er wel erg vroeg bij. Ik vraag me af of hier ook een Zwarte Pieten discussie aan de gang is ;-). 

Hij meerde mooi aan en je kon zien hoe een vrachtauto geladen met steenkool deze loste in het ruim.

De huisjes op de achtergrond doen denken aan de Zaanse huisjes in Huizen.

Wandelend ging het verder naar de Gondola om Bob's Peak op te gaan.

De bewolking begon binnen te trekken, maar ook dan heb je een fascinerend uitzicht op de omgeving.

Lake Wakatipu van Bob's Peak

Queenstown van Bob's Peak

 Frodo to the Ring gemaakt van Jelly Belly snoepjes

Op de Bob's Peak kun je van allerlei activiteiten doen.

 Mountainbiken, meerdere trails zijn er aangelegd van makkelijk tot extreem. En ze kwamen in volle vaart voorbij af en toe, met sprongen.

 

Ook sleeën kon je er doen en abseilen.

Ik ben maar naar beneden gewandeld via de Tiki trail.

Nou je moet ook wel een Tiki hebben omdat te gaan doen, zeker als het begint te regenen.

Wandelen, klauteren bedoel je!

Maar aan het einde heb ik mezelf getrakteerd op een welverdiend

applaus.

Straks een hapje en een drankje. En morgen gaat de reis verder naar een nieuw hoogtepunt om 07.25 vertrekken naar de Franz Josef en Fox Glaciers.

Zondag 19 oktober

Net als bij per secondewijzer wil ik iets vervangen, gisteren schreef ik Queens Hill, maar dat moet natuurlijk zijn Bob's Peak om te Mountainbiken en de Tiki Trail te kunnen lopen.

De elfde dag al, inmiddels. Na het gebruikelijke rondje door de verblijfplaats Queenstown om de passagiers op te halen ging het om 08.00 uur op weg naar de Franz Josef Gletsjer.

Het eerste deel van de rit ging door de dalen van het Westland National Park met uitzicht op de Zuidelijke Alps en langs het Wanaka meer.

Herten in de wei

De herten worden hier net als de 32 miljoen schapen ook geweid, dat is wel bizonder als je zo'n kudde herten niet weg ziet rennen als je in debuurt komt.

Er waren mooie vergezichten, maar verder lekker lezen en een beetje dommelen.

Een chauffeur zei al eens er wonen hier te weinig mensen om 4 baans wegen te maken, maar dat hebben ze ook zo gedaan bij de bruggen. 
One Lane Bridge met een railing van 1 meter.....Brrrrr.

En de langste was ook nog 789 m. wel met 2 uitwijkplaatsen. Anders kon je weleens een stuk achteruit moeten rijden.

We gaan verder op weg naar de belangrijkste splitsing van de Southern Alps, de Haast Pass.

Genoemd naar de Duitse geoloog Sir Julius von Haast.

De weg werd in 1965 opgeleverd en opende de Zuidelijke Alps toegang tussen de Oost-, en de Westkust.

Door de veelvuldige regen wel tot 5 m. per jaar en voortdurend veranderde schaduw door weelderig groeiende vegetatie verbetert het landschap.

We rijden verder en komen bij Knights Point, een uitzichtpunt aan de Tasman zee, waar een fraai gezicht is op ruige kustlijn.

Knights Point

We rijden verder over de vele grote rivieren en door kleine dorpjes zoals Paringa, waar we een stop hadden bij de Zalmkwekerij annex Theehuis.

Na de stop van ca. 30 min verder naar de Fox Glacier, (nog) niet gezien omdat er slechts passagiers uitstapten, en Franz Josef.

Na ingecheckt te hebben bij het hotel, werd ik om 16.45 opgehaald door het busje en naar het begin van het pad naar de Gletsjer gebracht. Door de rivierbedding lopend langs gemarkeerde paaltjes op weg naar de gletsjer.

De Franz Josef Gletsjer werd door Julius Haas genoemd naar de Oostenrijkse Keizer Franz Josef I.

Langzamerhand raak je in de ban van het natuurgeweld, waar hier moet zijn geweest toen de gletsjer met donderend geraas het dal in viel. Na een fikse wandeling van ca. een uur, sta je dan bij een stuk natuurschoon, wat je imponeert. DE FRANZ JOSEF GLETSJER

Ik heb er Chinezen, Chilenen, Amerikanen, Nepalezen op de foto gezet en één van hen heeft mij erop gezet. 

Kijk maar en geniet van de foto's.

Franz Josef Gletsjer

Franz Josef Gletsjer

Franz Josef Gletsjer

Franz Josef Gletsjer Tot hier en niet verder

Franz Josef Gletsjer

Morgen de laatste dag met de door Pacific Travel georganiseerde rit. 

Ik ga op weg naar Christchurch, van Greymouth met de TranzAlpine trein.

En ik weer in het Airport Guesthouse slaap.

Een lukkie de bus vertrekt pas om 08.55, dus “uitslapen”.

Maandag 20 oktober

Wat een dag weer vandaag!!....Ik begin maar meteen met het super gave!!

Draadjes vlees van eigen koe

Ik sms'te vanuit de trein, naar de B&B Airport Guesthouse in Christchurch dat de TranzAlpine zo'n 3 kwartier vertraging had en dat ik wel zelf naar hun huis zou komen. Nou het antwoord was text maar als je in de buurt van Christchurch bent dan haalt Allen je wel op en als je zin hebt mag je ook mee-eten. 

 

Uit dit weidje kwam de koe

Dat is toch echt wel SUPER!

Allen en Deb hadden zelf enkele koe achter hun huis lopen, maar de eigenaar van het weitje overleed en de nieuwe eigenaar wilde de koe weghebben. 

Allen zei hij is toen wat eerder gegaan, dan de bedoeling was. En hij had ervan heerlijk draadjes vlees gemaakt, met aardappelen en iets anders lekkers.

DeTui

Langs Lake Wanaka en plaatsjes met bijzondere namen, zoals Wahtaroa en HariHari of zoals geschreven in Bushman's Centre (Hari 2x) de stop voor de koffie. Hier zag ik deze vrolijke fluiter de Tui, genaamd naar zijn bijzondere toontjes.

Over de smalle bruggetjes (geef mij maar de busbaan in Almere) reden we door Ross, aan het einde van 1800 het centrum van Nieuw Zeelands rijke alluviale goudmijnen. 

In 1903 werd de grootste tot-nu-toe gevonden goedklomp gedolven in Jones Creek (mooie naam) Hij woog 2.807 gram. 

De Nieuw-Zeelandse regering kocht later de klomp en schonk hem aan Koning George V van Engeland bij zijn Kroning.

Greymouth aan de Tasman Zee 

Op naar de volgende stop in Hokitika en havenstadje aan de Tasman Zee, waar veel gouddelvers uit Australië, Engeland, China, per boot aankwamen, net als in het verderop gelegen Greymouth.

Regelmatig stranden de schepen en werden de lichamen op het strand geworpen. Zij werden als onbekenden begraven.

Omdat de trein vertraging had, was er even tijd om het stadje in te gaan. Er was niet veel te beleven, maar ik wilde 2 flesjes Steinhagen bier kopen voor onderweg. Daar zijn hier Liquor stores voor, naast de supermarkt, kan je daar alcohol kopen. Deze store was wel erg bijzonder.....Ik vroeg om 2 flesjes Steinhagen, en hij had er slechts 1. Maar overal traytjes met Steinhagen, hij wilde er toch echt niet een losmaken voor nog een flesje. Dus had ik één Steinhagen..:-)

Het was bewolkt en soms regen tijdens de tocht met de TranzAlpine. Maar desondanks toch weer genieten van de uitzichten en woeste stromen.

Door de panoramische ramen zag je Lake Brunner, de sneeuwbedekte bergen van de Southern Alps en uitgestrekte Coniferen bossen.

Station Arthur's Pass

 

Door meerdere tunnels vond de trein zijn weg, één ervan de Otira Tunnel. Deze tunnel tussen Arthur's Pass en Otira is 81/2 kilometer lang en in Otira is er 250 meter gedaald vanaf Arthur's Pass.

Om de gassen zoals carbon dioxide en carbon mondoxide het zeer ongezond maken voor de treinreizigers en de stoommachines dan niet functioneren werd er een 1.500V DC elektrisch overhead systeem aangelegd. Dit voor de kenners.

Na deze tunnel zijn er spectaculaire vergezichten als we de loop van de Waimakariri Rivier Kloof volgen.

Arthur's Pass

Schotse onuitroeibare gele brem

Door het vlakke land, ben ik in Groningen of Friesland naderen we het eindstation van deze fantastische reis, Christchurch Railway Station.

Vlakke land

Dit was het einde van de 5-daagse tour over het Zuidereiland. Ik heb genoten, maar Pacific Travel had alles wel erg goed voor elkaar of het nu de taxi was op dag één, het ophalen met de bus, de accommodatie, de uitstapjes.....PERFECT!!!

Vanaf morgen moet ik zelf aan de slag. Eerst naar Spaceships de Campervan ophalen en dan eens kijken gaan we naar 't Noorden, het Zuiden of het Westen. John Visscher vertelde me naar de lucht te kijken en dan te beslissen, welke kant ik opga. Hij was degene die de aanzet gaf om deze reis te gaan maken. En hij heeft wel heel erg veel gelijk!!

Afhankelijk van de internetverbindingen werk ik, natuurlijk, verder aan m'n blog.

Het zal weer op een nieuwe pagina zijn. 
Onder de naam:

Nieuw Zeeland Camperreis Zuidereiland van 21 oktober – 2 november 2014 met Mushka