6. Cuba 9 november - 20 november 2014

(Klik de groene link voor de Website)

La Habana- Plaza Comandante Enrico Guevara

Cuba

Cuba 09-11-2014 tm 20-11-2014

Zondag 9 november (Dag 32)

Weer een reisdag, maar dat ging bijna verkeerd. Ik had mijn mobiele wekker gezet en toch schrok ik wakker door wat geluiden in huis, het was toen 07.20 en om 07.30 zou de taxi voorstaan. Maar niet gedoucht (ff gezicht nat gemaakt) en niet geschoren (maar dat is niet zo erg op reis). En zelfs nog kop koffie gedronken toch op tijd bij de bus, hmmmm eigenlijk half uur te vroeg 09.00 i.p.v. 09.30. Maar ja je wilt niet te laat zijn, toch?

Ingecheckt voor de vlucht naar Panama City, want daar was de transfer naar La Havana. Alles liep op rolletjes. In vliegtuig filmpje gekeken en wat spelletjes gedaan. Sudoku, schaak, solitair. Je komt de tijd wel door, hapje en drankje op gezette tijden.

Keurig op tijd met Copaairlines geland in La Havana.

Maar toen duurde het nog even voordat je in of is het nou op Cuba bent. Immigration neemt de tijd, en ook bij de bagageband is het een chaos. Er zijn “behulpzame” mensen die de koffers al van de band pakken, dus kan je overal bij de afgezette koffers gaan zoeken of de jouwe erbij staat. Maar ok, dat lukte ook.

Aankomsthal José Martí Airport

Geldwisselen

Toen kwam het moment suprême zou Mr. Angel er staan met een briefje met mijn naam. Hij stond er! Wees me waar ik geld kon wisselen. En ik zag “gelukkig” op tijd, dat bij Amerikaanse dollars en een fee van 10% (JAWEL!!) in mindering werd gebracht een snelle rekensom leerde me dat ik dan beter € kan wisselen. En de US$ beter weer terug kan wisselen in NL.

Het regende dus Mr. Angel haalde de taxi op en we laadden de koffer in. Op weg naar La Havana vertelde hij al waar we langs kwamen, leuk. Ook al was het donker. Plaza de Revolución, met Che en Raoul.

Casa 3e étage

Het was ff zoeken waar de Casa was, maar met een Lo siento (Sorry) zette hij me keurig bij de Casa af. De gastheer stond al buiten te wachten en sjouwde m'n koffer naar de 3^e etage. 
Zwaar zei hij, ik antwoordde Regalos (Cadeautjes). Lachen!

Hij stelt me voor aan de Señora de la Casa, wees me mijn kamer en waar het water stond. Super! Nog ff wat geklets en tot morgen ca. 9 uur desayuno (ontbijt). Ik leef uit de koffer dus die pak ik niet uit, wel de stroomcentrale weer opgesteld. Even de fan aan en slapen.

Geen internet in de casa, dus blog wordt lastig publiceren, zoek wel iets om te FB'en en W'app en Instagram

Maandag 8 november (Dag 33)

De tijd vliegt voorbij. Vanmorgen om 08.30 lekker ontbijt met gebakken eitjes, broodjes en veel fruit. Kopje thee, prima.

Na nog wat informatie op pad om als eerste wat meer Peso's Convertible (CUC) te krijgen.

Nou dat kost weer tijd hoor en bijken zo ook slecht CUC 5 te heben.

In de rij om € te wisselen in CUC kom ik in gesprek met een Montenegrijn – als ik zou veranderen van nationaliteit zou ik die wel willen hebben, vanwege de naam – , hij reisde ook de wereld rond en werkte in havens om de kost te verdienen. Nu was hij tot 26 september op Cuba. 
En wilde meer van het land zien dan alleen het havengebied, zoals in Rotterdam of Hamburg. Podgorice is de hoofdstad, het is wel één van de hoofdsteden, die ik nog heb te bezoeken uit mijn rijtje van Europese hoofdsteden.

De gastheer zei al, soms is het er en soms niet en dat geldt voor meerdere zaken. Aan het einde van de dag wilde ik nog wat meer wisselen, want alles gaat contant bijna hier.

Er worden Pesos gebracht

Toen kwam de geldauto.....Je gelooft je ogen niet een busje met 6 beveiligers, 2 gaan op straat met een wapen staan en dan geld erin en geld eruit. Maar ja 's Lands wijs 's Lands eer.

Terwijl ik dit zit te typen, speelt één etage lager de band heerlijke muziek. Ze zijn aan het oefenen zei de gastvrouw.

Ik heb een piccobello dagje gehad, maar je krijgt wel een soort cultuurshock.

De gebouwen die soms op instorten staan, maar dan weer panden die al fraai zijn gerestaureerd. De supergave Amerikaanse auto's, sommigen hangen met houtje en touwtje aan elkaar, andere gepoetst en opgepimpt, maar ook de autobussen van Chinese makelij meestal, vol met passagiers en dan de deuren maar open.

Paseo de Martí schooljeugd

Met heel weinig kunnen ze hier tevreden zijn heb ik het idee. De wandelpromenade, Paseo de Martí,

Paseo de Martí

 in het midden tussen de rijweg, met bankjes en bomen. Scholen krijgen daar gewoon gymles en zo te zien met plezier. 
Natuurlijk gaat het wat “ongeorganiseerder” dan bij ons en zijn er zeker minder spullen.

Paseo de Martí met Capitolio op achtergrond

Twee pionnen en 2 vierkant blokje en proberen de pion te raken, 1 basketbal en om de beurt dribbelen.

In de Calle Obispo (Bisschopsstraat) zit een wisselkantoor en aan beide zijden in soms fraai gerenoveerde koloniale gebouwen cafés, restaurants, winkeltjes. Een pronkstuk in La Habana Viejo

Het is waar de Amerikaanse sleeën vliegen je om de oren. En jawel ze zijn meestal nog erg mooi en ik vind het soms een wonder dat ze nog rijden.

Op een rijtje

Was deze wellicht ooit blauw?

Pech, maar de volgende dag was hij weg

Fraai en in oranje

Gewoon de snoertjes tegen elkaar en lopen

Maar ook (gelede) bussen uit China, Voorburg en Sevilla en de bicitaxi's (soort riksja)

De Riksja

in overvloed en veel gebruikt, ook door mij om naar de casa te komen.

De mensen zijn erg aardig hier het is snel my friend where are you from Olanda zeg..ah Rotterdam, zelfs Haarlem en de honkbalweek waren de antwoorden. I play in band tonight at 10 of I play Jazz tonight at 09.30.

Er was een uitvoering en ik mocht gratis naar binnen, zoals als Joop altijd sceptisch zegt gratis...”komt de zon op”.......Hij nam me mee naar de zaal waar het was, en iedereen deed very friendly, nice Holland muy frio, en noem maar op....ineens verscheen er een dame, die zou optreden op toneel tijdens de uitvoering. Ze verzette haar stoel net te dicht naar mij en ik voelde nattigheid, en na haar hand op mijn been helemaal, ik legde hem netjes terug, no por favor....ik had al een drankje gegeven om dat ik dacht leuk, samba, mirengue, en zo, uitvoering....afgerekend en opgestapt...was ik er toch bijna ingetrapt......!

Maar ja, ze willen allemaal wat van je, de één een drankje of een hapje aan je slijten, de ander je op je gemak stellen.

Op advies van de gastvrouw aan De Malecón (de weg langs de zee) in restaurant Castropol.

De Malecón (de weg langs de zee)

Restaurant Castropol

Catch of the day (vangst van de dag) was een heerlijk stukje vis met bijzondere ronde frietjes, bijzonder en lekker. Vooraf een bordje heerlijke kippensoep, en toe een koffie met cognacje, daarbij een glaasje witte wijn, en dat voor 34 (incl. fooi).

Je kan alles wel wandelend af hier van wat er te zien is, morgen wat dieper de Oude stad in en naar de Plaza de la Revolución, en wellicht museum, vandaag was er niet veel open.

Ook de Malecón natuurlijk nog.

Dinsdag 11 november (Dag 34)

Stralend weertje toen ik wakker werd, en de dag begon weer met een lekker ontbijtje. Ik mocht kiezen hoe ik mijn eitje wilde, vandaag maar eens gekookt. Broodjes lekker en veel fruit.

Om een uurtje of 10 op weg om naar La Havana Viejo te gaan. Wandelend opnieuw over de heerlijke promenade waren natuurlijk schoolklassen met hun gymles bezig, deze keer was het tikkertje en de aangetikte moest de ander zien aan te tikken. Leuk!

Ook moest ik natuurlijk nog geld wisselen, en zowaar ik kon in één keer binnenlopen...;-) Ze hadden nu CUC 10 biljetten, dus het pak werd al minder dik.

Terwijl ik op weg was naar de Catedral de San Cristóbal werd ik weer aangesproken door deze keer my friend Carlos. Hij wilde me de kroeg van Che laten zien. Ik dacht benieuwd wat er nu weer gebeuren gaat, ik liep een stukje met hem mee, hij gesticuleren en praten, tot we bij en café kwamen. Hij wilde een drankje van me, ik als snelle leerling zei nee, en vertrok!

Daarna naar de Plaza de la Catedral, een mooi plein met meerdere inmiddels fraai gerestaureerde panden zoals het huidige Museo de Arte Colonial, daar wilde ik wel even naar binnen.

Catedral de San Cristóbal

Catedral de San Cristóbal

Catedral de San Cristóbal (Plafond)

Museo de Arte Colonial

Een museum met veel oude glorie, als inrichting, meubilair, ramen en serviezen. 








Ik werd ook hier weer aangesproken door de dames surveillanten. Het wordt af en toe teveel. Maar een vriendelijk Nee, werkt wel.

Ernest Hemingway

Bodeguita del Medio

Ook nog naar het door Ernest Hemingway als vaste klant bezochte bar Bodeguita del Medio
geweest, waar ook anderen kwamen, zoals Nat King Cole, Gabriel García Marquez (schrijver). Schrijft heerlijke romans.

Nu ook voor toeristen een must.


Maar ik nam liever een Cortado in café o'Reilly.

Café Reilly

Café Reilly zelf gebrande koffie

Castilla de la Real Fuerza

Daarna langs het Castilla de la Real Fuerza, het 16^e eeuwse fort en oudste militaire bouwwerk in La Havana met zicht op de haven naar de Plaza de Armas waar een dagmarkt is van tweedehands boeken, maar ook 

Palacio de los Capitanes Generales met Columbus

het Palacio de los Capitanes Generales staat, met op de binnenplaats het beeld van Columbus hij ging op 28 oktober 1492 voor anker aan de noordkust van Cuba. En dacht dat hij Amerika had ontdekt, toch?

 Conde de Santovenia

Fraai gerestaureerd is de vroegere residentie van de adellijke Conde de Santovenia en nu het Hotel Santa Isabel.

Verder ging het naar de Plaza de San Francisco, met de Fuente de los Leones gekopieerd naar de beroemde fontein in het Alambra.

 Fuente de los Leones

Lonja del Comercio (Mercurius op koepel)

Terminal

Ook het beursgebouw uit 1908 Lonja del Comercio, waarvan de koepel is bekroond met het beeld van Mercurius neemt een dominante plek in. De Basilica Menor de San Francesco de Asís met een rijke geschiedenis voltooid de aanblik op de markante plein.

Na Deze wandeling wilde ik wel even zitten en dus bus T3 genomen, die bracht met naar de Playas del Este – ik wilde daar niet echt naar toe – maar als je er bent kun je even relaxt wat te de drinken nemen en met de T3 weer naar het Parque Central gaan.

Castro's Tank

Castro's Tank

Vandaar op weg naar de Casa, nog langs de tank, bij het museo de la Revolución, waarmee Fidel Castro bij het Varkensbaai incident in 1961, de US Housten beschoot.

Onderweg naar de casa over de Promenade Paseo de Martí, passeerde een bruiloftsstoet, die bestond uit die Amerikaanse Oldtimers, een erg fraai gezicht.

Het Paar (let op z'n schoenen)

Bruiloftsstoet

Dus heb ik het ook vastgelegd op video

Bruiloftsstoet

Morgen gaat de reis naar Trinidad om 10.55 vertrekt de Viazul bus van Havana en als alles goed gaat ben ik om 16.15 in Trinidad, dan naar Casa de Meyer, vlakbij het busstation.

Woensdag 12 november (Dag 35)

We gaan op reis met Viazul. Nou ja we, ik dan. Ik dacht handig dat je in NL al een kaartje kunt kopen en dacht ook dat je met het geprinte exemplaar dan in de bus kon stappen. Eh, mooi niet.

Viazul bus

Viazul bus

Je komt het busstation binnen, en ik had het A4-tje in m'n hand. Een dame wijst me naar een bureau en daar moest ik een andere uitgeprint exemplaar krijgen, daarmee moest ik naar Exit B. Geen idee waarom.

Viazul bus

Kon ondertussen wel mijn koffer afgeven, ahum...5 kg overgewicht. Waarom heb ik ook zoveel rotzooi bij me, maar ja kostte maar CUC 1, dus dat valt mee.

Bij Exit B waren weer 2 bureaus. Ik koos natuurlijk de verkeerde, want de dame erachter wees naar de man naast haar. En die keek op de papieren en zei gaat daar maar zitten. De bus was verlaat, maar toen hij er was kwam iedereen in het geweer. De man achter het bureau bleek nu een soort instapkaart uit te kunnen printen, die je weer aan de chauffeur (er waren wel 2 chauffeurs op de bus) gaf en dan de helft terug kreeg....héhé. Ik zit in de bus en m'n koffer ook, daar moest je zelf opletten dat hij mee kwam.

De bus van Viazul een Chinese Yutong, nooit van gehoord, maar hij reed goed en de airco werkte ook.

We vertrokken om ca. 11.30 en zouden oorspronkelijk om 16.10 aankomen. Onderweg driebaanswegen met daarop af en toe een auto of vrachtauto ook van Russische of Chinese makelij. Maar ook paard en wagen en fietsers of motoren, alles op de N 1.

Er werd slecht 1 keer bij een halte gestopt en één keer om te lunchen 25 min. Daarna ging het linea recta naar de volgende stop Cienfuegos, vandaar was het nog een uur naar Trinidad de Cuba, hier gewoon Trinidad.

Door de heuvels

Het laatste gedeelte was een mooie route langs de 
Pacific, maar ook door de heuvels.

Pacific

mooi.....

Met een uur vertraging in Trinidad om 17.15. Je staat wel te kijken, als de bus het stadje binnen rijdt, langs de weg mensen die enthousiast op hun uithangbord wijzen en een A4-tje omhoog houden met daar de naam van hun casa. Mijn casa Meyer, was om de hoek van het busstation, maar toch werd ik belaagd en achtervolgd door de Piñeros (runners) die een taxi, casa of anderszins aanbieden. 
Maar ik zei elke keer “He Reservado, ik heb gereserveerd”, dan wilde ze weer weten waar, maar ik gaf niets prijs en liep onverstoorbaar verder naar Casa Meyer aan de Calle Gustavo Izquierdo (Gloria) 111, vlakbij de Plaza de Mayo.

Casa Meyer entree

Achter de voordeur een prachtige casa, mijn kamer was aan de mooie binnentuin, die lijkt wel een Botanische tuin, met alle verschillende planten en bloemen. 

Casa Meyer tuin

Casa Meyer lees-, ontbijtplekje

Casa Meyer tuin met vogeltjes

Casa Meyer mijn kamer

Na de hectische dagen in La Habana, een heerlijk rustig plekje, ondanks dat er tegenover en Pub is die tot 00.00 Beatles

The Beatles

muziek draait, maar daar had ik na een wandeling en hapje eten geen hinder meer van.

Ik zit nu onder de overkapping dit te tikken. En ga straks het stadje verkennen, kijken of ik een Wifi kan vinden of ander internet.

Donderdag 13 november (Dag 36)

Trinidad met haar koloniale centrum, waar het oude plaveisel uit keitjes bestaat en de paleizen in allerlei pastelkleuren rond de Plaza Mayor, het elegantste plein van Cuba, lijkt een openluchtmuseum en werd in 1988 door UNESCO tot 'cultureel erfgoed van de mensheid' uitgeroepen.

Ezeltje op de keitjes

De pastelkleurige huisjes

Fraai straatje

De stad verkreeg haar rijkdom door de handel in slaven, de suikerplantages en de veeteelt. De onafhankelijkheidsoorlogen en afschaffing van de slavernij legden tenslotte de economische bedrijvigheid stil en nu is het toerisme de grote bron van inkomsten.

Trinidad is nog wel een grote trekpleister op Cuba.

Het is weer een prachtige dag, maar wel erg warm aan het worden zo'n 30°.

Maar ik klaag niet hoor, gewoon de dubbele hoeveelheid water drinken, dan komt het vast goed.

Eerst op zoek vanmorgen naar het wisselkantoor, Trinidad is niet zo groot als centrum, dus dat was snel gevonden en O wonder, geen rij.

Daarna op zoek naar internet in het Iberoshotel hadden ze Wifi, maar only for guest (lullig!). Verder op zoek, het postkantoor had het ook, maar daar stond een rij, en gelukkig zag ik nog een een internet café op de plattegrond, daarnaartoe. Er stonden computers genoeg (10 stuks), maar er waren slechts 3 werkende (Cuba hè!).

Maar met enig geduld is het me toch gelukt mijn e-mail te checken en een post te sturen op FB.

CUC 7 armer verliet ik het pand weer. Inmiddels een anderhalve liter fles aqua aangeschaft. En slenterend door Trinidad, hoorde ik Nederlandse jongens onderhandelen en zoeken naar een kamer. Een tijdje met hen staan kletsen, ze waren net aangekomen. En daar kwam de runner weer, met een andere casa en aanbod, maar ze gingen eerst kijken.

Het was al 1 uur, mijn maag rammelde nog niet maar ik lustte wel een versnapering. Dus terras met uitzicht en biertje genomen. Ook daar weer een Nederlands stel en een bandje, ze was zo lief, dat ik haar CD heb gekocht met een boodschap.

Para, Hans que nunca le faite el AMOR, La Felicidad y la Salud en su Vida.

Nou wordt het lastig zonder vertaal machine, maar we gaan het proberen:

Voor, Hans dat het je nooit ontbreekt aan LIEFDE, Geluk en Gezondheid in je leven.

Na de versnapering op weg naar de Plaza Mayor, langs de mooie pastelkleurige huisjes en over de keitjes. In de mooi gerestaureerde gebouwen van voormalige rijke landeigenaars zijn nu diverse musea gevestigd.

In het 19de-eeuwse Casa de Aldemán Ortiz een kunstmuseum met werk van plaatselijke kunstenaars en ambachtslui.

Plaza Mayor li. Iglesia re. Palacio Brunet

Casa de Aldemán Ortiz

Het werd in 1809 gebouwd in opdracht van Ortiz de Zúñiga, een voormalige slavenhandelaar, die later zelfs burgemeester van Trinidad werd.

Casa de Aldemán Ortiz - kunstwerk

kunstwerk

Ook zijn interessant de fresco's en grote trap en in de hal boven een beschilderd plafond. Op het balkon heb je een mooi uitzicht op de Plaza Mayor.

Verder op de Plaza de Iglesia Parraquial de la Santísima Trinidad, helaas niet open.

Iglesia Parraquial de la Santísima Trinidad

Met als grootste attractie een 18-eeuws houten beeld afkomstig uit Spanje, de Señor de la Vera Cruz (Heer van het Ware Kruis).

Het verhaal gaat, dat het beeld was gemaakt voor een kerk in Vera Cruz, Mexico, en vertrok in 1731 uit de haven van Barcelona, maar tot driemaal toe werd het schip door een krachtige wind naar de havenplaats Casilda, 6 km van de stad Trinidad, gedreven.

Terwijl het schip zich opmaakte om voor de 4^e keer Mexico te bereiken, besloot de kapitein een deel van de lading, waaronder de grote kist met het Christusbeeld.

De plaatselijke bevolking zag dit als een teken uit de hemel en het beeld Señor de la Vera Cruz werd vanaf die tijd vurig aanbeden.

Naast de Iglesia staat het in 1812 voor de rijke familie Borrell gebouwde Palacio Brunet dat nu onderdak biedt aan het Museo Romántico. 

De decoraties passen mooi bij de tentoongestelde voorwerpen.

De meeste hiervan behoorden ooit toe aan Mariano Borrell en zijn geërfd. Hij was getrouwd met Nicolás de la Cruz y Brunet (vandaar de naam Palacio Brunet).

Alle 14 vertrekken komen uit op de galerij rond de van een sierlijke balustrade voorziene binnenplaats.

Meubels van kostbare houtsoorten en Boheems kristal staan in de vertrekken, naast kwispedoors. Zodat de toenmalige bewoners sigaren rookten of pruimden. De keuken heeft de origineel beschilderde tegels nog.

In een zijstraat van de Plaza vind je het Palacio Cantero, dit prachtige neoklassieke juweeltje uit begin 1800 herbergt nu het Museo Histórico Muniucipal gewijd aan de geschiedenis van de streek.

Palacio Cantero

Palacio Cantero uitzicht op Iglesia y Convento de San Francisco

Uitzicht vanaf Palacio Cantero op Trinidad

Na het beklimmen van de toren krijg je als een beloning een mooi uitzicht over Trinidad en haar omgeving.

Zo, het is weer genoeg geweest voor vandaag, morgen een tripje proberen te maken met een trein, naar de vallei van de suikermolens.

Vrijdag 14 november (Dag 37)

Het is winter hier, zegt men. En gewoon een graadje of 30 en verrekte vochtig. Maar ik klaag niet, vanmorgen weer een lekker ontbijtje, met veel fruit, wat wil je nog meer.

Gisteren liep ik langs het busstation en een Amigo zei taxi. Ik dacht laat ik eens horen wat een taxi naar Sancto Spiritus kost, want dat is de volgende plaats waar ik heen ga. Hij zei $ 10 dat is hetzelfde als CUC (zeg koek) 10. IK dacht daarvoor ga ik niet in de bus zitten. Dus vanmorgen weer naar het busstation en het was geregeld om 9 uur bij de Casa. Zó!

Ik wilde wel dat treintripje gaan doen, dus om half 8 op en na ontbijt op weg naar het treinstation, om een kaartje te kopen. Dat lukte nogal makkelijk voor 10 CUC en je naam op een briefje schrijven.

Trinidad Centraal Station

Trinidad Centraal Station

Trein naar Manaca-Iznaga 

 Er was ook een lading Amerikanen en Duitsers gelost. Die wilden natuurlijk als eersten de trein in, en de gids blokte gewoon de kant van de anderen. Ik wurmde me gewoon ertussen en vond een prima plek aan het raam.

Wat flikte een Duitse vrouw, die gooide gewoon haar strooien hoed door het raam op een plek,(dan was die voor haar). Niet alleen mijn KUIL, maar ook mijn PLEK. 
Een andere passagier flikkerde de hoed in een hoek, en toen was ze hem dus uit het oog verloren, maar ze vond hem toch terug onder de bank. (Báh!)

De trein vertrok om 09.30, en ach je raakt eraan gewend en het is tenslotte ook een avontuur.

Één wagon met zo'n 50 plaatsen uit het jaar 100. En in een sukkeldrafje gingen we op weg naar Manaca-Iznaga.

Vee op de rails

Veel de fluit gebruiken, want het vee liep ook op de rails.
Langs dorpjes waar de tijd had stil gestaan, ploegen nog door ossen, paard en wagen. Natuurlijk de meer welgestelden hadden blijkbaar een auto of motor.

Na zo'n 45 min kwamen we aan in Iznaga.

Waarom Iznaga als toeristisch uitje.

Suikerriet (Saccharum officinarum) is nadat het door de Spaanse kolonisten in 1512 naar Cuba was gebracht eeuwenlang de pijler van de Cubaanse economie geweest.

De verschillende fasen van de winning:

na te zijn gewassen, gaan de rietstengels door speciale molens, waardoor het sap (guarapo) uit de draderige massa (bagassa) wordt geperst. Het sap wordt chemisch behandeld, gefilterd en geconcentreerd tot een donkere stroop, de stroop wordt verhit, waarbij suikerkristallen ontstaan. De stroopachtige masse gaat tenslotte in een centrifuge.

De bagassa wordt als brandstof en veevoer gebruikt. Een ander bijproduct de melasse is een basisingrediënt voor de productie van rum.

Zó, dat is de suiker.

Met de trein ga je naar de op 12 km van Trinidad gelegen Valle de los Ingenios, de naam verwijst naar de suikerfabrieken (ingenios), die hier in begin 19^e eeuw werden gebouwd. Het hele gebied telt 70 oude ingenios en het staat ook op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

De Manaca-Iznaga plantage waar omstreeks 1840 ca. 350 slaven leefden en werkten. Het plantershuis staat er nog en is nu een bar en restaurant. Ook de barracones (slavenhutten) staan er nog en een 37 m. hoge monumentale toren van 8 verdiepingen. Met elke verdieping een verschillende vorm, vierkant, achthoekig.

Toren de Iznaga

De toren heeft een symbolische betekenis.

de suikerpers

uitzicht van de toren re. plantershuis

Manaca-Iznaga CS 

Valle de los Ingenios

De toren werd in 1830 gebouwd door Alejo Iznaga om zijn broer Pedro, ook een grootgrondbezitter en suikerbaron, duidelijke te maken wie het in het dal voor het zeggen had.

De toren was tevens uitkijktoren om toezicht te houden op de slaven.

Nadat de trein gekeerd was, dat was ook weer bijzonder, er moest natuurlijk een rondje gereden worden en weer terug op het juiste spoor met de voorkant, stopten we een uurtje bij een plantershuis met de naam Guachinango, gebouwd aan het einde van de 18^e eeuw boven de Rio Ay.

Erg relaxed, zonder Amerikanen en Duitsers, was de terugreis, leuk gesprek met Oostenrijks stel.

Treinreisje

Na terugkomst een bezoekje aan het Palacio Brunet gebracht (zie gisteren) en door de kamers gelopen.

Palacio Brunet

Palacio Brunet lamp

Fraai ingericht en met bijzondere meubels en serviezen.

Palacio Brunet eetkamer

Morgen dus naar Sancti Spiritus met de taxi, ben benieuwd.....?

Zaterdag 15 november (Dag 38)

Zit ik me toch op een uitgelezen plekje dit te typen, schijnt er op zaterdag om ca. 18.00 uur toch nog wat werk verricht te moeten worden bij de buren.... Het zal wel urgent zijn. Een biertje uit de koelkast en wat nootjes over uit Nieuw Zeeland. Life is good.

De gastvrouw van Casa Meyer heeft gisterenavond voor me gebeld en deze Casa Rosas gereserveerd.

Tijdens het eten in het restaurant gisterenavond waren de tafels hetzelfde als de banken bij Zuidvogels en op picnicplaatsen, alleen mooi in de glimmende lak. Te groot dus voor 1-, of 2 personen. Dus werd mij een plaatsje gegeven bij een jong Duits stel (hij lustte niets en zij at het dan maar op) met nog 3 van de 6 plaatsen vrij.

Mij werd gevraagd of ik bezwaar had tegen een gast tegenover me. Ook een Duitse jongen van ca. 30. Het werd een zeer geanimeerd gesprek over onze reizen. Hij verbleef al 4 weken op Cuba en ging naartoe of bleef langer waar hij zin in had en was between Jobs, zoals dat tegenwoordig heet. Hij was ook in NZ en BA geweest, genoeg om te vertellen dus. Op hem van het stelletje hebben we verder maar niet gelet.

De casa is een prima plekje om te blijven, zoals ik al op FB meldde. Voor een prikkie met ontbijt CUC 25. Vanavond ook nog een diner voor 8 CUC.

Meteen voor dos noches geboekt. Mooi!

Vanmorgen met de taxi naar sancti Spiritus, as usual had het wat voeten in de aarde, Cuba hé! Ineens was de prijs 5 CUC hoger, maar ik hield voet bij stuk 10 CUC. Hij weigerde, toen aan ander die het wel deed voor 10 CUC en ook nog een Gouwe Ouwe. Wel zaten we er met 5 man en een kind in. Maar dat was echt geen punt. De rit was zo'n 70 km. En dat voor een slordige 8 Euro.

Hij reed wel erg links maar dat zal wel met het wegdek te maken hebben gehad. Door hetzelfde dal als met de trein, en ik zag ook de uitkijktoren weer.

Ik werd keurig voor de deur van de casa afgezet en ook mijn koffer werd netjes voor de deur geplaatst. CUC 1 fooi moet dan kunnen.

Casa Rosas terras

De kamer was nog niet klaar, maar het duurde nog een minuut of 10 en kon ik naar binnen. Op het terras was het goed toeven.

Casa Rosas entree

Casa Rosas Terras

Casa Rosas blauw is mijn shirt

De dame die schoonmaakte 
wees me alles aan en vroeg meteen of ik nog was had. Nou die had ik, snel de vieze plunje uitgetrokken en bij de rest in de plastictas gedaan. Ik kwam vanavond terug, stond ze net de was op te vouwen. Ik vroeg wat het kostte, “Nada” zei ze. Ik dacht dat kan niet waar zijn en heb haar toch CUC 5 gegeven, waar laat je je was doen voor EUR 4. Ook wat kleurdingetjes gegeven voor haar jongens.

Na geïnstalleerd te zijn, eerst op weg naar het Busstation, want over 2 dagen ga ik naar Sante Clara. Dus óf een goedkope taxi scoren óf met de Viazul voor 6 CUC, We'll see.

Sancti Spirtus is een stadje van ca. 100.000 inwoners, lees ik in de Capitoolgids. Midden in een vruchtbaar landbouwgebied en werd in 1514 door Diego (nee die niet!) Velázquez aan de oever van de Tuinuci rivier gesticht, maar verhuisde 8 jaar later naar de huidige locatie aan de Yayabo rivier. Britse piraten (ik wist niet dat die er ook waren) staken in 1586 de stad in brand.

In de 17^e en 18^e eeuw werd Sancti Spiritus een politiek, economisch en militair centrum en verfraaid met mooie herenhuizen.

Het heeft de status van Nationaal monument.

Van het busstation op weg naar het historisch centrum waar het ParqueSerafín Sánchez het hart van de stad vormt. Een rustig plein met bomen en een mooie Glorieta (Belverdére), net neoklassieke gebouwen rondom.

Sanchéz is een lokale held uit de onafhankelijkheidsoorlog.

Parque Serafín Sánchez

Parque Serafín Sánchez met bibliotheek

's Avonds komen de bewoners hun nieuwtjes en roddels uitwisselen en genieten van de koelte die dan intreedt.

Rond het plein ligt de Bibliotheek met een mooie koepel en de trappen zijn een “hangplek” voor de jeugd, al of niet na bezoek aan de bib.

Achter mij hoor ik de kip spetteren in de pan en wordt het diner bereid.

Parque Serafín Sánchez Hotel Perla

Op de andere hoek ligt Hotel Perla de Cuba, in het begin van de 20ste eeuw één van de chicste hotels van Cuba, Nu huizen er een shop voor shampoos, lippenstift etc. een Westernunion. En een supermarkt.

Schuin tegenover het hotel Plaza, de bar in het koloniale gebouw wordt veel door de locals bezocht.

Langs de bibliotheek verlaat je het plein en kom je bij de Parroquial Mayordel Esperitu Santo. Met geld van Don Ignacio de Valdiva , die burgemeester werd in 1680 de door de piraten verwoeste kerk herbouwd.

Parroquial Mayor del Esperitu Santo

Parroquial Mayor
del Esperitu Santo

Parroquial Mayor
del Esperitu Santo

Het is één van de oudste kerken van Cuba en het robuuste gebouw aan de kerken in het Spaanse Andalusië. Het mooie bewerkte houten plafond is nog steeds te bewonderen. De 30m. Hoge klokkentoren werd in de 18^e eeuw toegevoegd en de 19^e reeuwse Cristo de la Humildad y la Paciencia kapel heeft een mooie halfkoepel.

Na een bezoekje aan de Yayabo brug uit 1825 met zijn Middeleeuwse voorkomen en grote terracotta bogen. Deze brug is uniek in Cuba en de enige schakel met de stad uit de richting Trinidad.

Yayabo brug

Yayabo brug

Yayabo brug

Het bizar verhaal gaat dat de werklieden destijds vouwelijke geitenmelk aan het cement van de brug toegevoegd om deze sterker te maken.

Morgen nog wat door het stadje dwalen, lunchen, en we zien wel dan verder......

Zondag 16 november (Dag 39)

Wat kan een mens het treffen met een plek om te slapen. Niet alleen een mooie kamer met douche en koelkast, maar ook een Vurrukkuluk diner en ontbijt. Bereidt door Pedro de gastheer. HMMMM....!

Pedro had met vertelt dat er een Féria was vlakbij, dus ik vroeg vanmorgen na het ontbijt waar het was, nou dat kon eigenlijk niet missen.

De muziek hoorde je meteen als je de casa uitstapte. Ik weet nog niet echt wat het is , maar een omheind stuk met een stallen, een markt en en allerlei huisjes om te eten en te drinken, luide muziek, ezeltjes rijden, fietsen leren, door het hek naar de dierentuin.

Beetje triest een leeuw en leeuwin in een hok van ca. 16 m2. Maar alles is hier anders.

Feria fietsles

Feria

Feria ezeltje rijden

Zoo krokodillen

Feria reuzenrad

Behalve dat jonge vaders hier ook leuk met hun kinderen bezig zijn, of dat nou de schommel, ezeltje rijden een glas limo kopen of uitleggen welke dieren er zijn. Dat is overal gelijk.

Er was ook een stierenvechtersarena, maar of de rodeo ook vandaag was kon ik niet gewaar worden. Maar sowieso niets voor mij, die ongelijke strijd.

Één keer was meteen genoeg en toe was ik een jaartje of 18 en in Fréjus (Frankrijk) daar deden ze dat toen ook nog.

Ze hebben toch nog een ander biertje Mayanas, ik betaalde met 1 CUC en kreeg een biljet en een handvol munten terug in de CUP. CUC 1 = CUP 25.

Dat zijn de pesos voor de Cubanen, je krijgt er wel meer maar het is minder waard.

De timmerman is nog steeds bezig.....en het is broeierig heet, de lucht betrekt, wellicht een buitje ter afkoeling.

Na zo'n anderhalf uur te hebben rondgedwaald op weg naar het Parque Sefarin Sanchéz van gisteren. Maar nu om een lunchje te nemen, ik had een Italiaan ontdekt en lustte wel een spaghetti, zo gezegd, zo gedaan.

Daarna op een bankje in de schaduw kletsen (proberen) met de Locals. Ze vonden dat wel leuk en zij probeerden in het Engels en ik in het Spaans. Grappig!

Gisteren was ik teruggegaan naar de casa met de bicitaxi, maar die wist niet echt waar ik heen moest, terwijl door zijn gedoe met de weg vragen (die niemand wist) en rondjes ik langzamerhand ook de weg kwijt raakte.

En het is echt makkelijk Carretera Central entre Cuba en Quartel 157.

Zo geven ze dat aan..de weg waar en de wegen tussen welke het adres is.

Maar hij hield bij hoog en bij laag vol dat we op de Carretera Central zaten en ik zei maar No, No, No es buen, otro Calle. * zucht * Eindelijk zag ik iets bekends en beval hem Izquierda, proxima a la de recha y todo derecha a 157. Zó!

Vandaag gewoon in een bus gestapt en gevraagd of die naar de Carretera Central ging.

Eh....betalen, ja waarmee...er stond een soort van collectebus naast hem met een loodje, en daar gooiden hij het geld dat hij kreeg in. Maar met mijn 1 CUC wist hij geen raad...Ik snap het dat moest niet in die bus, dat is zonde...hij gaf me een muntje dat ik er in gooide ik gaf hem de CUC 1, beiden tevreden. Hij stopte op de kruising voor me en ik liep 5 min. naar de casa.

Dat ik me redelijk opgelicht voelde voor 10 CUC met de bicitaxi mag duidelijk zijn, zeker toen Pedro nog vroeg...”wat heb je betaald, ik zei 10 CUC. Hi tikte op zijn voorhoofd en zei iets van een vloek. Ik betaal niet meer dan 3 CUC”.

Ik weet nog steeds niet of hij het expres deed. Maar een wijze les van tevoren het bedrag afspreken. ALTIJD!!!! Ook als je denkt het zal zo'n vaart niet lopen zoals ik.

Nou ja, als het erger niet wordt....De señora's van het ontbijt en de schoonmaak, vandaag gelukkig gemaakt met wat cadeautjes (lipstick, eyeliner, en oogschaduw) en daarvoor van elk een Argentijnse begroeting gekregen.Lief!

Daarna een kletsen met veel handentaal over hoe Holland is en waar ik al was op Cuba en hoevaak. Primera Vez!

Ook Pedro gelukkig gemaakt met wat pennen en notitieblokjes.

De koffer wordt lichter en lichter.

Dus vandaag de bus eens genomen, geen idee hoe het werkte. Ik zag een soort collectebus op de grond met een zegel, en probeerde van de chauffeur te weten te komen wat ik moest doen. Hij gaf me een muntje om in de bus te doen. En ik gaf hem 1 CUC, hij wilde wel op de foto

De aardige buschauffeur

en zette me keurig op de hoek van de Carretera Central af. Zie je het kan wel ;-)!

Morgen naar Santa Clara, de stad waar de overwinning behaald werd door de Rebellen van Fidel Castro en Che Guevarra.

Maandag 17 november (Dag 40)

Na opnieuw een lekker ontbijt, had ik de taxi bestelt voor 10 uur, nog even lezen op terras, waar de werklui af en aan liepen. Er werd nog een kamer bij gemaakt. En op weg naar Santa Clara, zo'n 80 km .

Ik was welkom

De entree van Adrianos

Het was deze keer een Peugeot en na een uurtje rijden en wat zoeken in Santa Clara , de Casa gevonden. 
Midden in het Centrum, dus alle bezienswaardigheden dichtbij.

Dakterras van Adrianos

Nog maar een dagje rustig aan en alleen het Parque Leoncio Vidal bezocht met de mooie gebouwen er omheen. Waaronder het Teatro de la Caridad (Liefdadigheidstheater) en de Palacio Provincal, heden biedt het plaats aan de Martí Bibliotheek..

Parque Leoncio Vidal

Parque Leoncio Vidal - Glorieta

Palacio Provincal

Teatro de la Caridad (Liefdadigheidstheater)

Het plein is het hart van de stad en ademt nog de sfeer van 1925, met de smeedijzeren banken, de ouderwetse straatlantarens en de Glorieta.

De buste van Leoncio Vidal

De buste van Leoncio Vidal een kolonel in het onafhankelijkheidsleger die in 1986 op dit plein sneuvelde. 

Niño de la Boca (kind op laarzen)

De fontein met het beeld Niño de la Bota (kind op laarzen) ooit als postorder gekocht in New York bij kunsthandel J.L. Mott Company.

Maar zeer aanwezig is het beeld van Martha Abreu de Estévez, als rijke erfgename gaf zij opdracht tot de bouw van het Teatro de Caridad dat in 1885 in gebruik werd genomen.

Martha Abreu de Estévez

Het bood diverse extra's zoals een kapsalon, een balzaal, een speelzaal , een café en een restaurant, met het doel inkomsten te verwerven voor de armen in de stad. Vandaar de naam.

Achter de eenvoudige gevel gaat een weelderig interieur schuil, met een groot aantal kroonluchters, beschilderde panelen, een toneel met allerlei mechanische foefjes en rijke draperieën. De zaal met 3 rijenloges en smeedijzeren balustrades, had in de stalles klapstoelen toen iets nieuws voor Cuba.

Het is mooiste is misschien wel het plafond met de fresco's van Camilio Salaya. Allegorische voorstellingen van het Genie, de Geschiedenis en de Roem.

Op bepaalde gedeelten van het plaveisel na was het plein tot 1894 verboden voor kleurlingen. Nu is, vooral in de schaduw een deel, van het plein een “hangplek” voor de schoolgaande jeugd in hun pauzes.

Van het plein op weg naar het Tren Blindado Monument.

Tren Blindado

Tren Blindado

Che bij intocht in Santa Clara

Op 28 december 1958 slaagde Che Guevara erin om met 300 man de stad Santa Clara te veroveren, die door 3.000 soldaten van Batista werd verdedigd. De dag daarop werd door Guevara opnieuw een nederlaag aan Batista toegebracht door een gepantserde trein te laten ontsporen, die 408 soldaten en allerhande wapentuig naar Oost-Cuba moest vervoeren om de opmars van de rebellen tegen te gaan.

Het monument is gevormd met 4 originele wagons, militaire plattegronden, kaarten, foto's en wapens.

Ook de bulldozer die werd gebruikt om de rails te verwijderen op de plaats van de ontsporing staat er.

Zo, nu ga ik eens zien in het internet café hier tegenover of ik met m'n USB-stick iets in mijn blog kan krijgen.

En daarna zo om half 8 krijg ik weer een diner voorgeschoteld in de Casa.mijn

Morgen nog naar de Plaza de la Revolución Ernesto Guevara en het monument 'Comandante' Ernesto Che Guevara en het bijbehorende museum.

Dinsdag 18 november (Dag 41)

De tijd begint op te schieten, nog 9 dagen dan gaat het vliegtuig terug naar Amsterdam. Maar vandaag nog in Santa Clara en na ontbijt op weg naar het monument van Che.

vrachtauto's als bussen

Lopend van de Casa, kwam ik langs een busstation voor de Cubanen zeg maar. Allerhande wel of niet aangepaste vrachtauto's dienen hier als bus.

 Plaza de la Revolución Ernesto Guevara

Ernesto Che Guevara

Reliëf van de historiches woorden bij zijn

vertrek naar Bolivia

Daarna doorgelopen naar het immense plein voor het standbeeld van Ernesto Che Guevara. Op een hoge sokkel en in brons gegoten. Met zijn arm ingegipst omdat hij die gebroken had in de strijd. Naast het standbeeld een inscriptie met de historische woorden uit zijn afscheidsbrief die hij schreef toen hij naar Bolivia vertrok. Onder het monument bevinden zich het museum en het mausoleum. In het museum een chronologisch overzicht van zijn leven en persoonlijke bezittingen. Zoals pistoolholster, uniform, pijp, horloge. De veldfles waaruit hij mate-thee dronk. Ook zijn de radio, veldkijker en telefoon die hij gebruikte tijdens de gevechten in Santa Clara te zien.

Na het overbrengen van de resten, die in Bolivia zijn gevonden, van Ernesto Che Guevara en zes andere kameraden. En die in juli 1997 naarC uba werden overgebracht werd een mausoleum gebouwd, hierin een reeks nissen met beenderurnen. In het midden brandt een eeuwige vlam.

Dr. Ernesto Che Guevara de la Serna, Argentijn van geboorte, werd 1967 in Bolivia door de CIA vermoord. Hij was 39 jaar. Hij is één van de twee buitenlanders in de geschiedenis van Cuba die zijn uitgeroepen tot Cubaan van geboorte. De andere is de Dominicaanse generaal Maximo Gómez, hij werd door Martí in Santo Domingo gerecruteerd om de onnafhankelijkheids oorlog te leiden tegen de Spanjaarden (1895-1898).

Toen Cuba de 30ste sterfdag van de guerrillero heroico vierde werd het stoffelijk overschot van Che Guevara naar het eiland overgebracht en op de klanken van de Suite de las Americas zakte de doodskist uit het vliegtuig. Iedereen, vooral de jonge Cubanen werd zich er (weer) van de bewust dat Che was gestorven en dus echt had bestaan; hij was dus niet een 20e-eeuwse legende maar een realiteit voor miljoenen mensen die zijn opvattingen hadden gedeeld.

Zijn bestaan wordt ook gestaafd door zijn kinderen, zijn weduwe Aleida March en de vele die met hem vochten en door Alberto Granado, met wie Che zijn eerste reizen door Zuid-Amerika maakte en die na de Revolutie op uitnodiging van zijn vriend naar Cuba verhuisde.

Che leed aan astma, hield van boeken en sport. HI=ij paarde perfectionisme aan een gevoel voor humor. Hij was een man van de daad, die ook tijd nam voor schrijven en zelfonderzoek.

Tot zover dit stukje geschiedenis over Che Guevara, wiens beroemde portret van de fotograaf Korda op vele T-shirts prijkt.

Ik liep terug naar het centrum en wilde de sigarenfabriek bezoeken, hiervoor moest ik eerst een kaartje kopen in hotel Santa Clara op de Vidal.

Aldus gedaan, moe van het lopen en de warmte wilde ik een bicitaxi nemen. Ik vroeg de prijs en hij zie CUC 5, ik bood CUC 1. het was niet al te ver...hij bood CUC 2. Ik liep weg en zei, No CUC 1. Hij kwam achter me aan en gebaarde me in te stappen.

Ik gaf hem een fooitje en een Gracias was mijn deel.

In de sigarenfabriek geen foto's.

Er werken zo'n 180 mannen en vrouwen de ene week ma-vr en de andere ma-zat 8 uur per dag met 1 uur lunch pauze en half uurtje koffiepauze.

Ze maken zo'n 15.000 sigaren per dag en het duurt ca. 9 maanden oefenen voordat je echt aan de slag maar. De door de leerlingen gemaakt sigaren zijn voor het personeel.

meubilair uit de 18e tm 20e eeuw

Daarna nog een kort bezoek aan het 
Museo de Artes Decoratives.

Sèvres porseleinen vaas

wat anders dan een bootje....

Een museum met mooi meubilair uit de 18e tm 20e eeuw, schilderijen van lokale families. maar tot de mooiste stukken behoren de door de Cubaanse dichteres Dulce Maria Loynaz geschonken 5 waaiers, elf beelden en de 2 vazen van Sèvres porselein, de grootste van Cuba.

Zo dadelijk een visje eten in de Casa en dan de koffer weer inpakken om morgen met de taxi, ik krijg de smaak te pakken, naar Cienfuegos te gaan.

Waar overmorgen de Viazul bus me naar La Havana terug brengt.

Woensdag 19 november (Dag 42)

Gelukkig zit ik onder de luifel, het is nu 17.00 uur en het giet van de regen vanaf ca. Half 4. Maar de temperatuur is lekker, de huizen stralen nog veel warmte uit.

Vanmorgen keurig werd ik opgehaald door de taxi en voor CUC 25 zo'n € 16 naar Cienfuegos gebracht. Perfect tocht kan je bijna niet tegenaan bussen voor € 10 en dan nog een taxi naar het busstation een prima casa voor deze nacht, jammer geen diner, dus moet ik zelf wat regelen. Maar de señora wist wel iets. De hijo (zoontje) blij gemaakt met wat kleurboeken en potloden + puntenslijper en gum. Hij was net toen ik binnen kwam druk aan het kleuren. Leuk!

Toch maar even het stadje Cienfuegos in. Er is een mooi bewaard centrum en ligt aan één van de mooiste baaien in de Carribean. In de koloniale tijd stond de stad bekend als de “Parel van het Zuiden”. Columbus ontdekte de baai in 1494 en er woonden toen Jagua-indianen.

De Spanjaarden bouwden er in 1745 een fort om de baai tegen piraten te verdedigen. De eerste stad werd in 1819 gesticht en vernoemd naar de gouverneur-generaal voor Cuba José Cienfuegos.

Een latere naamgenoot Camilo Cienfuegos vocht met Che en Fidel in de guerrillastrijd.

Inmiddels, had ik al een paar dagen door hoe je de vraag pareert van de Cubanen: “Hey Amigo, where you from” als je “Holanda” zegt beginnen ze je te paaien met van Persie, taxi's, señoras, casas en wat niet meer, maar als je “Iceland” zegt is het gesprek snel voorbij....hihihi.

Een wandeling naar het belangrijkste plein van de stad met mooie historische gebouwen was zeker de moeite waard. Ook de 'Nul-kilometer' ligt midden op het plein Parque Martí, het voormalige Plaza de Armas (paradeplaats). 
Het plein meet 200 x 100 m. en werd bij de bouw van de eerste 25 stratenblokken als uitgangspunt genomen.

José Martí

Triomfboog

Een in1906 opgericht monument voor José Martí. 
Iets verder staat de enige Triomfboog van Cuba. Hij werd in 1902 gebouwd ter gelegenheid van het uitroepen van de republiek Cuba.

Palacio del Ayuntamiento

Een bijzonder gebouw is aan één zijde van het plein de Palacio del Ayuntamiento, nu zetel van het provinciaal bestuur en het Capitolio in la Havana heeft hiervoor als voorbeeld gediend.

Teatro Tomás Terry

fresco Camilio Salaya

De gewetenloze, rijk geworden door de slavenhandel, suikerfabrikant Tomás Terry Adams had het tot burgemeester gebracht en liet 1886-1889 het Teatro Tomás Terry bouwen. Het is in Italiaanse stijl ontworpen en heeft een U-vormige zaal met een groot balcon. 
Het enorme fresco van de eerder genoemde Camilio Salaya, die aan het einde van de 19e eeuw naar Cuba was verhuisd. De aardewerkenmaskers van Salvati in Venetië stellen de Drie Gratiën voor.

Naast het Teatro staat het Colegio de San Lorenzo, gefinancierd door Nicolás Jacinto Acea, die wilde dat de arme kinderen van de stad naar school konden.

Catedral de la Purísma Concepción

De Catedral de la Purísma Concepción, helaas niet open is één van de belangrijkste gebouwen aan het plein, met 2 klokkentorens en in Frankrijk gemaakte glas-in-loodramen die de 12 Apostelen voorstellen.

Palacio Ferrer

Ook het fraaie blauwe Palacio Ferrer is een blikvanger op het plein en jawel ook gebouwd in opdracht van een suikermagnaat, José Ferrer Sirés. 

Toen Enrico Caruso optrad in het Teatro Tómas Terry zou hij hier overnacht hebben. Het bizarre eclectische gebouw heeft een koepel met blauwe mozaïekdecoraties.

Nu nog iets over de al zo vaak genoemde José Martí, een intellectueel en dichter die een nationale held werd in de Onafhankelijkheidsoorlog tegen de Spanjaarden (1895-1898), beweerde dat alleen onderwijs tot vrijheid leidt. De Cubaanse revolutie van Fidel hield deze gedacht in ere en investeerde veel in gratis onderwijs. José stierf in 1895 op 42-jarige leeftijd in de slag bij Boca de los Rios. Hij had toch vele jaren gewijd aan de revolutionaire strijd en lange tijd in ballingschap door gebracht.

Hgij was een activist en een groot politicus met een fijn gevoel voor dse beweegredenen der mensen.

Oef, dat was weer een stukje geschiedeis, maar daardoor leer je Cuba steedsteeds

Morgen om 09.30 gaat de Viazul-bus naar La Havana, nog één nachtje daar en dan op naar de Kaaimaneilanden....5 dagen “NIETSEN”!!!

Mijn Cuba-blog publiceren, dat ben ik jullie wel verschuldigd, nietwaar.

Wel het boek Tonio van A.T.Th van de Heiden gelezen, aanbevelenswaard!

Het gaat over zijn verdriet en de onmacht en dat van Mirjam zijn vrouw over hun door een verkeersongeluk om het leven gekomen 22-jarige zoon Tonio. Soms wel zeer heftig. Ik had hem ook een keer gezien op TV, toen hij weer buiten durfde te komen er er over durfde te praten.

Donderdag 20 november (Dag 43)

Vandaag was het wat vroeger opstaan dan gewoonlijk 07.15 i.p.v. 08.00, maar daarvoor wel weer een lekker ontbijtje. Om 08.15 de taxi van de Casa naar het busstation.i.p.v. Je weet nooit hoe het er daar toe gaat. Maar ik liet mijn uitgedraaide papiertje zien en hij schreef iets op een lijst, dus ik dacht dat komt vast wel goed met de Viazul-bus naar La Havana. En het kwam goed. In ca. 4 uurtjes was ik er, en vandaar met de taxi, na onderhandelen voor 8 CUC weer naar de Casa, deze keer een 100 m. verderop, dan de vorige, maar wel door hen – van mijn eestte verblijf in La Havana – geregeld.

Ondanks de z...kende regen toch nog maar even op pad. Geld wisselen, en weer stonden er die jongens met die wapens, om het transport te beveiligen.

Biertje drinken, wat een muziek daar.

Gaaf!!!! wat een ritme...

Nog even internetten is hotel Saratoga. Toen hapje eten en met de bicitaxi naar de Casa. Ik kreeg wel een beetje medelijden met de fietser, wat een water, alsof we door een rivier reden.

Hem maar wat meer gegeven dan hij vroeg.

Nu op de kamer en morgen om half 4 's middags naar de Kaaimaneilanden.

Als het daar ook natte moesson is, dan wordt het veel lezen. Maar we zullen zien. Ik heb zin om de blog bij te werken, dus dat ga ik zeker doen de komende dagen.

Hierna nog enkele foto's van wat me opviel als ik onderweg was.....

Cristal biertje

perro(dog) caliente(warm)

schildering Malecón in Havana 

Electriciteit

de Markt

Snorrenkom

visjes te koop

heerlijk ontbijten

tot overwinning altijd

biertje..eh nee pepsi eh nee Persie

Te warm....4 op een rij

Zelfs zonder vertaling snap je het....!!

 Een echte waakhond

 Tsja....voor de kenners van mijn organisatietalent

Ik heb erg genoten op Cuba....!

* van de gastvrije mensen!

* het idee dat je terug in de tijd bent gegaan;

* de relaxte sfeer en het mañana, mañana gevoel;

* de Casas particulares waren elke keer weer anders, maar gastvrij, lekker ontbijt en diner, de aanvullende tips van de gastvrouwen en -heren. 
Het is een prima manier om op Cuba te overnachten;

* de ontmoetingen met anderen die Cuba bezochten en waarmee ik leuke gesprekken had;

* de spanning of je in de bus meegaat met je bagage, het ging altijd goed;

* de historie en historische wijken, stadjes en dorpen;

Cuba is de reis zeer waard geweest. 

Muchas Gracias!

Afhankelijk van de internetverbindingen werk ik, natuurlijk, verder aan m'n blog.

Het zal weer op een nieuwe pagina zijn. 

Onder de naam:

Kaaimaneilanden 21 november - 26 november 2014